1 maand in de Filipijnen!

Waar moet ik nu weer beginnen... Oké, donderdagochtend. Wat een vrije ochtend had moeten zijn (de scholen waren dicht in verband met Chinees nieuwjaar) veranderde binnen een half uurtje in een dagje de bergen verkennen! In de achterbak van een truck (omdat we anders niet meer in de auto paste) ging ik samen met Evy op pad. Na een heleboel verbaasde gezichten te hebben gepasseerd wanneer we mensen voorbij reden, kwamen we aan bij de eerste stop; het dagverblijf. Om even een impressie te geven, het was een hokje met wel "wat" speelgoed en wel "wat" lesmateriaal. Al gelijk op zoek gegaan naar dingen die we voor deze kinderen zouden kunnen doen en het eerste plan is daarom ook al uitgestippeld; we gaan, op kosten van het sponsorgeld en met hulp van een van de vrijwilligers die dingen doet in de bouw, het dagverblijf opvrolijken en een leuk kleurtje geven! Met leuke muurschilderingen (daar hebben we Tim gelukkig voor) en een vrolijke kleur zal het er al zoveel leuker uit zien. Super tof dat we dit kunnen doen van het geld dat we in Nederland hebben opgehaald! De kinderen in het dagverblijf kregen van Ludette (die ook ons en Johan meegenomen had) een lunch aangeboden en werkelijk waar, ik heb nog nooit iemand zo blij zien zijn met een berg rijst en ik heb ook nog nooit een kind van 4 of 5 zo veel achter elkaar zien eten! Na het eten hebben we nog wat gespeeld met de leuke kinderen en zijn we verder gegaan naar het volgende punt. Hier hebben we wat mensen ontmoet (het is me even ontgaan wie het ook alweer waren, maar ze waren best belangrijk volgens mij) en hier ook lekker geluncht. Het regende trouwens wel en ik heb het voor de eerste keer écht koud gehad! Weer eens wat anders.. Hierna zijn we verder gereden naar nog een dagverblijf, de kinderen waren jammer genoeg al naar huis, maar ook hier waren ze bezig met de ruimte te schilderen en het zag er echt veel mooier uit met een kleurtje op de muren. Na dit laatste bezoekje zijn we weer in de achterbak terug naar het huisje gereden. In de avond hebben we met de vrijwilligers en wat Filipino's een karaoke bar opgezocht. Kortom, het was een fantastische dag en nacht!
De volgende ochtend stonden sommigen van ons op met een kater, anderen waren trouwens wél fit. Nou goed, om iedereen lekker wakker te krijgen hebben we eerst een ochtend-duik genomen en wat een geluk, Johan gaf een afscheids-lunch dus geen rijst deze keer! De lunch was heel gezellig en iedereen was er; Helen, Robillo, Ma'am Serge van de middelbare school, Lis(of misschien met een z)a van het weeshuis, Ludette die onze stages in de bergen regelt en niet te vergeten; onze super chauffeur Dudz. Na de lunch zijn we met z'n achten en Johan naar Davao gereden om de souvenir-markt "even" over te lopen en daarna weer De Bonte Koe te bezoeken. Natuurlijk was het noodzakelijk om niet alleen een afscheids-lunch, maar ook een afscheids-diner voor Johan te geven (oké, ik geef toe, Johan's afscheid was een heel goed excuus om lekker te gaan eten). Na zo ongeveer hetzelfde menu als de vorige keer achterover geslagen te hebben bij het Nederlandse restaurant, zijn we naar een privé karaoke gegaan, waar we een aparte ruimte met luxe banken en een karaoke-set kregen helemaal voor ons alleen! Ook het onbeperkt eten en drinken was wel heel erg prettig..
De volgende dag zijn we op pad gegaan met onze Filipijnse vrienden Darleen en Jay van de coffeespot. Ze namen ons mee naar een van de eilanden van Samal om hier op het (super witte) strand in tentjes te slapen! Toen we na een boot-tocht van 3 uur (eigenlijk 1.5, maar Filipino's zijn altijd te laat) op het eiland aankwamen, voelde het gewoon alsof ik (alweer) in een hele mooie film was terecht gekomen. Het zand zo wit en het water zo blauw.. Wow. Toen we aankwamen hebben we de tenten gehuurd waarin we gingen slapen, hebben onze tassen erin gedropt en zijn gelijk gaan zwemmen in de super mooie (ik blijf het zeggen) zee. Toen we er na een paar uur uitkwamen was het tijd om wat te eten, het vlees dat we van te voren in een supermarkt gehaald hadden werd op het vuur gelegd en binnen een half uurtje lag het vlees op ons bord terwijl we met onze billen in het zand zaten. Na het eten lekker de hele avond doorgebracht op het strand met eten en drinken en gezellige mensen! Rond een uur of 1 zijn we toch maar onze tentjes ingekropen, waar we met z'n drieën, zonder deken, zonder kussen en zonder luchtbed (of wat dan ook) inlagen. De volgende ochtend werd ik rond een uur of half 7 wakker van de benauwdheid in de tent. Geloof het of niet, maar zelfs zo vroeg in de ochtend was het al ontzettend warm. Binnen een paar minuten had ik mijn bikini aangetrokken en lag ik, na een paar meter gelopen te hebben vanaf de tent, al in het heerlijk verfrissende zeewater! Na de ochtendduik zijn we gaan ontbijten (zelfgemaakte sandwiches!!) en hierna zijn we op een (heel erg gammel) vissersbootje de zee op gegaan. Na een tijdje gevaren te hebben (en ik erg verbrand...) mochten we de boot af duiken om even te zwemmen. En zoals jullie misschien al op de foto's hebben gezien; we hebben zeesterren opgedoken! Ik had er bijna eentje meegenomen en in m'n koffer gestopt, maar ik denk dat de zeester daar minder gelukkig van geworden was. Na een tijdje zijn we weer terug gevaren naar het strand waar onze tentjes stonden om onze spullen in te pakken en weer op de boot terug naar Davao te gaan. Eenmaal terug in het huisje was het vechten om de douche en hierna zijn we allemaal lekker ons bed ingedoken om te gaan dromen van een geweldig weekend!
Maandagochtend hebben we voor de één-na-laatste keer voor de klas gestaan. Omdat we bijna afscheid gaan nemen, krijgen de kinderen natuurlijk nog even een toets op te testen hoeveel wij ze de afgelopen periode geleerd hebben! Dus we hebben de stof die we de afgelopen periode besproken hebben nog eens doorgenomen en hierna hebben we de toets voor de kinderen in elkaar gezet. De rest van de dag was er niks voor ons ingepland, dus hebben we (ja, alweer...) lekker rustig aangedaan.
Dinsdag was voor ons dus, zoals ik net als schreef, de laatste keer dat we voor de klas stonden. De kinderen hebben braaf de toets die we voor ze in elkaar gezet hadden gemaakt en na de toets hebben we een korte mondelinge overhoring afgenomen. De toetsen hebben we meteen na de les nagekeken en ik moet zeggen, ik was trots hoor! Stel je voor hé, komen er een paar blanke meisjes in je klas om je een totaal onbekende taal te leren en na een paar weken gaan ze je ook nog eens een toets voorschotelen... maar ze zijn er allemaal goed vanaf gekomen! Hierna (heel verassend) een afscheidslunch (om 10 uur 's ochtends) gehad en afscheid genomen van de leerlingen. Ik heb veel leuke kaartjes en tekeningen kregen, heel lief! In de middag zijn we met onze Filipijnse vriend Jay naar Davao gereden om eerst even bij de Forever 21 (yeah!!) te shoppen en hierna naar de film te gaan. Misschien is het beter om even de naam van de film achterwegen te laten, aangezien ik al veel berichtjes van mensen gekregen heb dat ze mijn blogs lezen en ik me daarom heb voorgenomen om bepaalde dingen niet op te schrijven. Oké, whatever, we gingen naar "50 Shades Of Grey". Wel moet ik erbij vertellen dat bepaalde delen bedekt waren met grote zwarte vlekken. En ja, we hebben dus het grootste gedeelte van de film tegen een grote zwarte vlek aangekeken. Maar oké, back to the point... Na de film zijn we wat wezen eten in het super grote winkelcentrum van Davao en hierna zijn we teruggereden naar Calinan, met een kleine tussenstop bij een punt met een super mooi uitzicht over de stad!
Gisteren begonnen we aan ons projectje in de bergen; het dagverblijf schilderen! Sta je dan met je kinderopvang-opleiding met een verfkwast in je hand.. Maar met een beetje hulp van Tim en het enthousiasme van ons, hebben we toch al 3 muren kunnen schilderen! Het vervallen gebouwtje ziet er nu al stukken vrolijker uit met allerlei verschillende kleurtjes op de muren. Ik kijk er erg naar uit om het resultaat over een paar weken te zien, als Tim ook de muurschilderingen erop heeft geverfd! Ook hebben we geregeld dat we aan het eind van onze stage een paar dagen in de bergen kunnen verblijven, zodat we een week de tijd hebben om echt stage te lopen in het dagverblijf. Helemaal beschilderd met 3 verschillende kleuren verf, zijn we weer teruggereden naar Calinan om even een grondige douche te nemen. Ik wil trouwens ook even zeggen, elke keer als jullie onder jullie warme douche staan, denk dan even aan mij. Want God, wat mis ik een warme douche!
Vandaag is een rustige dag, ik ga, nadat ik deze blog heb gepost, mijn tas inpakken voor het weekend. We gaan namelijk weer een paar dagen naar Samal en we verblijven in het strand-huisje van Ma’am Serge! Dus daar zullen jullie volgende week vast weer het nodige over kunnen lezen.. Tot dan!