De eerste stagedagen!

Zondagochtend. Je zou toch denken, Christelijk land, op zondagen zal het wat rustiger zijn op straat en in de winkels. Nee joh! This country never sleeps. Het stadje weer opgezocht waar we weer ongelofelijk veel bekijks hadden. Een deel van de vrouwelijke bevolking is overigens minder blij met onze komst, blanke én blonde dames en ze pikken ook nog eens al hun mannelijke aandacht in! Gelukkig denken de meeste mensen hier niet zo over, van alle kanten worden we op de foto gezet en zelfs vrouwen die ineens naast je staan om even een selfie te maken is niet gek. Je ziet mensen al helemaal uit hun dak gaan als je even naar ze zwaait of lacht. Terug naar het huisje gegaan met een tuk-tuk en eenmaal thuis lekker rustig aan gedaan. De eerste was gedaan (met de hand natuurlijk) en even wat tijd voor mezelf genomen. Het besef dat ik hier nog zo lang mag zijn komt steeds meer en ik vind het (nog) helemaal niet erg! Rond etenstijd de pizzatent opgezocht waar we mensen eerder over gehoord hadden. We konden het niet vinden, dus ik dacht, ik vraag het even bij de coffeecorner. "Do you guys know where we can eat pizza?" "Yes, here." Ik keek rond en het was ook echt een typische koffietent, máár ze hadden er pizza's. Prima, allemaal een pizza besteld en zelfs wat vrienden gemaakt. Het aardige meisje heeft beloofd ons mee te nemen naar leuke plekken rond Calinan en ze wilt zelfs met ons uit! Precies wat we nodig hadden. Nadat onze buiken weer volgegeten waren, de wifi in het ziekenhuis opgezocht om even met thuis te kunnen Facetimen (met dank aan Niek, je bent de beste). Floyd (m'n hondje) kon het niet begrijpen dat hij mijn stem hoorde maar me niet kon zien! Hierna lekker mijn bed opgezocht en gaan dromen over de leuke tijd die ik nu al heb mee mogen maken.
Maandag ochtend hadden we afgesproken met onze, soort van, stagebegeleider Helen. Hiervoor nog (eindelijk) lekker ontbeten! Het brood is goed te doen en vooral de lekkere chocolade-pasta die ik gevonden had, was heel erg lekker. Hierna dus verzameld met Helen en samen rond te tafel gaan zitten om wat dingen te bespreken en regelen. Alle plekken die we deze week gaan bezoeken hebben we uitgestippeld, hier zal ik ongetwijfeld nog over schrijven. Voor nu hebben we het ziekenhuis bezocht en al erg indrukwekkende dingen gezien. Een kind dat bijna verdronken is wordt zonder verdoving behandeld in een open ruimte waar iedereen gewoon naar binnen loopt. Ook een pasgeboren baby (ik was zelf een mini-baby toen ik geboren werd, maar dit was een nóg kleinere baby) gezien die vannacht bij het vuilnis (!!!) is gestopt, met zelfs zijn navelstreng nog om! Bizar. Voor de rest veel zieke mensen en kinderen, zonder behandeling en soms met z'n 2en op 1 bed, als ze al een bed hebben. Erg aangrijpend om met m'n eigen ogen te zien dat dit soort omstandigheden nog steeds mogelijk zijn, in een tijd waar mensen niet tevreden zijn met een oudere versie van de iPhone.
Rond de middag met Helen en onze chauffeur Douts naar de basisschool gereden. Ik ben nog nooit zo verbaasd geweest, alle kinderen hadden een dansje voorbereid en we werden op een podium geplaatst alsof we een stel beroemde sterren waren! Nadat we zo openlijk verwelkomt waren werden we nóg eens leuk verwelkomt met eten en drinken. Hierna zijn we met z'n allen wat klassen rond geweest om ons nog eens voor te stellen en hebben we een schema gemaakt voor onze stages. We gaan de kinderen nederlandse les geven! Het leek wel alsof het weer aanvoelde dat ik lichtelijke heimwee had (verliefdheid doet rare dingen met me), want de rest van de middag regende het namelijk.
In de avond het weeshuis bezocht, waar we wederom uitgebreid ontvangen werden. Ook nog gedanst met de kinderen, super leuk! Hierna de karaoke bar opgezocht met vrijwilligers die een paar huisjes naast ons zitten en voor ons doen "vroeg" naar bed gegaan voor onze eerste echte stagedag.
Het was al vroeg dag; 6 uur werd ik wakker van het gekwebbel van de rest van de meiden. Snel aangekleed en gaan ontbijten, om vervolgens in het busje te stappen op weg naar de school. Ze begonnen met ochtendgymnastiek, zo ongeveer 4 keer hetzelfde dansje. Hierna kwam het volkslied, natuurlijk mochten wij ook even shinen terwijl we het Wilhelmus zongen, en erna werd er gezamenlijk gebeden (ze zijn hier erg Christelijk). Daarna werden we naar onze klas gestuurd. Erg tof, iedereen gaat gelijk staan als je binnen komt en begroet je; "good morning teacher Jessy, good morning teacher Maikeey (grrrr)". We hadden in eerste instantie geen idee wat we moesten doen, omdat we nooit de kans hebben gekregen om iets voor te bereiden. Maar met een beetje improvisatie en door het enthousiasme van de kinderen hebben we 2 kei toffe lessen kunnen geven!
In de middag zijn we met Douts naar Davao gereden om een wifi-kastje aan te schaffen zodat we (hopelijk heel snel) in het huisje kunnen internetten en om even te shoppen in het mega grote winkelcentrum! Hierna hadden we een feestje (met heel veel lekker eten, joepie!) waar we veel nieuwe mensen hebben ontmoet.
Vanochtend weer om 7 uur met de tuk-tuk naar de school gegaan om een uurtje de lerares uit te hangen. Leuk om te zien hoe super enthousiast de kinderen zijn, we hoeven niet eens moeite te doen om ze mee te krijgen. En ze leren snel, dus dat is erg prettig!
Hierna terug naar het huisje gegaan en met z'n allen even op bed gelegen, we blijven heel erg aanhouden dat onze vermoeidheid van de jetlag komt... Ik zit nu te lunchen en heb net afgesproken met onze vrijwilligers-vrienden om dit weekend met ze te gaan raften, jeej!