Ook wat Filipijnse weetjes...

Het begin van deze week was nogal rustig.. Van maandag tot woensdag hadden we weekend en hebben we vooral wat gebruikelijke dingen gedaan; langs de Coffeespot, nagelstudio, boodschappen, bier drinken met het ziekenhuispersoneel (onder werktijd...) etc. etc.
Dus, omdat ik niet zoveel te vertellen heb over deze dagen leek het me voor een keer leuk om wat typisch Filipijnse gebruiken en gewoontes voor jullie op een rijtje te zetten!
1. Filipino's maken een "psssttt" geluid als ze iemands aandacht willen krijgen. Je zou denken dat het maar een zacht geluid is en dat niemand er op zal reageren, maar het werkt echt.... ik heb het namelijk een keer geprobeerd in een volle ruimte en ik had binnen 2 seconde 20 ogen op me gericht.
2. Filipino's zijn erg verlegen, vooral naar buitenlanders toe. Ze zullen dan ook alles voor ons doen, wat voor mij soms erg frustrerend kan zijn... Ik ben niet meer dan hun en al helemaal geen prinsesje zoals iedereen ons behandeld! Toch vind ik het ergens wel een mooie gewoonte van een heel mooi volk!
3. Als Filipino's hun eten lekker vinden, gaan ze erg overdreven smakken... Een super fijne gewoonte! Not...
4. Filipino's knikken geen "ja" zoals wij dat doen, maar in plaats hiervan halen ze hun wenkbrauwen even op! Op het begin was dit erg verwarrend, maar nu merk ik dat ik het soms zelf uit luiheid over ga nemen..
5. Filipino's drinken tijdens een avondje uit niet zoals wij allemaal uit een eigen glas, nee; ze vullen steeds hetzelfde glas met drank en dit glas wordt steeds doorgegeven.
6. Als begroeting drukken de kinderen je hand even tegen hun voorhoofd, als teken van respect.
7. Jonge kinderen spreken de ouderen aan met ‘’Ate’’, wat grote zus betekend. Ze zeggen niet gewoon ‘’Meike’’, maar ze maken er ‘’Ate Meike’’ van (en in mijn geval ‘’Ate Maikie’’, Ate ‘’Miekie’’, Ate ‘’Meikel’’, Ate ‘’Meiko, Ate Meik, etc. etc.)
8. Ze gebruiken hier nergens een mes! Ik ben al zo gewend om met vork en lepel te eten en met een lepel mijn pasta op mijn brood te smeren, dat ik dat waarschijnlijk in Nederland blijf doen.. Best handig, hoor.
Goed, verder met waar ik gebleven was... Op woensdagavond kregen we jammer genoeg te horen dat we de volgende dag niet de bergen in mochten om te verven, omdat er wat gebeurd was waardoor het voor ons niet veilig was om te gaan. Geen paniek verder hoor, waarschijnlijk mogen we deze week wel gewoon weer gaan. Dus in plaats van te gaan verven zijn we Davao ingegaan om eerst lekker te eten bij de Pizza Hut en daarna naar de film "The Exists" te gaan. De ene helft van ons vond het een super toffe film, de andere helft heeft de film minder goed meegekregen omdat ze steeds hun gezicht verstopten. Het was dan ook een lichte horror/thriller..
Op vrijdag mochten we dan (eindelijk...) weer de super leuke meisjes bezoeken! We hadden van het sponsorgeld wat knutselspullen voor ze gekocht, dus we zijn met ze aan de slag gegaan en hebben paaseieren geknutseld! Het was fijn om te voelen dat ik al zo’n hechte band met ze had, ook al hadden we elkaar nog helemaal niet vaak of lang gezien. Het meisje waar ik in mijn vorige blog over schreef ontbrak tijdens het knutselen, dus ik ging even op pad door het huis om haar te gaan zoeken. Toen ik haar gevonden had, vroeg ze gelijk of ik haar nog kende. ‘’Natuurlijk ken ik je nog, ik was naar je op zoek!’’ zei ik, en op dat moment wist ik dat ik nooit iemand nog zo blij zou kunnen maken door die opmerking te maken.
De volgende dag, op zaterdag, was onze laatste dag bij de meisjes. We hebben de kinderen ons wat typisch Filipijnse spelletjes laten leren, veel gespeeld, gepraat en kappertje met onze haren laten spelen… Ik heb deze keer het verhaal van een wat ouder meisje aangehoord, ik denk dat ze rond een jaar of 16/17 was. Ze was erg blij, want ze mocht snel naar huis! Haar vader was degene die dingen met haar gedaan heeft, (seksueel) mishandeld, en omdat hij nu opgepakt is loopt ze geen gevaar meer en mag ze dus naar huis! Er is ons verteld dat vaker de vader de dader is van het misbruik. Onbegrijpelijk. Veel meisjes lopen gevaar, omdat degene die hen mishandeld heeft nog niet is opgepakt bijvoorbeeld, maar sommige meisjes zijn verstoten door hun familie waardoor ze niet meer terug naar huis kunnen. Iedereen die binnen zit heeft haar eigen verhaal, maar toch lijken die verhalen misschien toch wel veel op elkaar. Ik kan dan ook echt aan de meisjes zien dat ze elkaar zo veel mogelijk proberen te helpen en te begrijpen, wat ik erg mooi en sterk van ze vind. Jammer genoeg moesten we rond de middag afscheid van ze nemen, wat ik helemaal niet leuk vond maar misschien ook wel beter is zo, ik ben bang dat we anders een te hechte band zouden krijgen die over een paar weken toch weer zou worden verbroken…
Toen we thuis kwamen had ik even de tijd om te douchen, om te kleden en even mijn stemming van down naar up te laten gaan, want we gingen namelijk naar een festival! En een echt festival dit keer, met veel mensen, DJ’s, een dansvloer en verf! Het festival was in Davao en voor de ‘’rijke’’ mensen, het voelde dan ook alsof ik gewoon in Nederland stond. Ik blijf het gek vinden, dat super grote verschil tussen armoede en rijkdom.. Corrupt als de pest, maar goed. Het festival was ontzettend leuk en ontzettend nat. De verf was namelijk geen verf die ze normaal op festivals gebruiken om elkaar mee onder te gooien, nee joh; het was gewoon slijm. En niet 1 keer in het uur dat je onder gegooid werd, nee joh; 1 keer per halve minuut! Rond een uur of 5 stond ik onder de (koude, brrrr) douche (ik had op dat moment een miljoen betaald om onder een warme douche te mogen staan) en niet veel later lag ik dan eindelijk in bed.
Ik sla de zondag even over, omdat ik anders iets zou moeten typen wat ik bijna elke zondag typ. Oké, ik doe het toch maar. Op zondag hebben we lekker rustig aangedaan. In de avond lekker gebeld met het thuisfront, wat toch altijd weer even fijn is. Nou, dat was het weer.
Maandag waren we vrij vanwege een feestdag (geen idee welke) en ben ik met Fauve, Melanie en Evy onze reis naar Cebu en Palawan uit gaan stippelen! Als jullie willen, typ dan even ‘’Palawan’’ in op Google en ga even naar afbeeldingen. Je weet niet wat je ziet! En het feit dat ik daar naartoe mag gaan geeft me enorme kriebels in mijn buik!!!
Vandaag stond ik om 8 uur voor een dichte peuterspeelzaal, geen idee waar de kinderen gebleven zijn maar niet op school dus. Voor de verandering dus weer een vrije ochtend…. Wel goed gebruikt om de douche schoon te maken (schrobben), te wassen en dit verslag te schrijven. Misschien zou ik ook maar eens aan mijn schoolopdrachten moeten beginnen… Of misschien ook niet. Doei!